نسبت دو پروتئین در ادرار افراد متوفی می تواند به شناسایی کلیه های مناسب برای پیوند کمک کند

18 اوت 2020 - در اوایل سال جاری، یک مطالعه توسط محققان دانشکده ی پزشکی جانز هاپکینز شواهد محکمی ارائه داد که صدها کلیه ی اهدایی با آسیب حاد کلیوی(AKI)  که به طور سنتی به عنوان کلیه های نامناسب از خط پیوند کنار گذاشته می شوند، می توانند با خیال راحت و با موفقیت مورد استفاده قرار گیرند. اکنون، یک مطالعه ی پیگیری توسط همان تیم، با همکاری محققان 13 موسسه ی پزشکی دیگر در ایالات متحده، نشان داده است که با اندازه گیری دو پروتئین موجود در ادرار اهدا کنندگان متوفی می توان مشخص نمود که کدامیک از کلیه های اهدا شده - از جمله کلیه هایی با آسیب حاد کلیوی- بهترین نامزدها برای نجات جان بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی هستند.

یافته های این تیم در تاریخ 27 ژوئیه سال 2020 توسط مجله Transplantation منتشر شد.

در حال حاضر میزان رد پیوند یا نامناسب دانستن کلیه های اهدایی برای پیوند تقریبا 18٪ است، اما برای کلیه هایی که دچار آسیب حاد کلیوی هستند به 30٪ می رسد. براساس آمارهای وزارت بهداشت، درمان و خدمات انسانی آمریكا، تقریباً صد هزار آمریکایی مبتلا به نارسایی كلیوی مرحله آخر، منتظر دریافت کلیه هستند. متأسفانه، همانطور که توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریكا گزارش شده است، تقریباً 9000 نفر از این بیماران هر سال در لیست انتظار باقی می مانند و موفق به دریافت کلیه نمی شوند در نتیجه در معرض خطر مرگ قرار می گیرند و یا سلامتی آنها به حدی وخیم می شود كه دیگر امکان پیوند کلیه برای آنها وجود ندارد.

به گزارش مؤسسه ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی، آنچه این وضعیت را بدتر می کند، افزایش نیاز به کلیه های اهدایی به میزان 8 درصد در سال استف با این حال، اهدای کلیه متناسب با آن رشد نمی کند.

برای شناسایی بهتر اینکه کدام یک از کلیه های اهدایی احتمال بیشتری برای پیوند موفقیت آمیز و ماندگاری طولانی مدت به عنوان اندام پیوند یافته را دارند، محققان در این مطالعه ی جدید دو پروتئین ادراری را که هر دو به راحتی از ادرار اهداکنندگان در زمان برداشت اعضای بدن به دست می آیند، بررسی کردند. محققان معتقدند كه می توانند از نسبت این دو پروتئین به عنوان نشانگرهای زیستی بالینی استفاده کنند.

این دو پروتئین عبارتند ازuromodulin  و osteopontin، که در مطالعات قبلی گزارش شده بود، این دو پروتئین در سلامت کلیه ها و عملکرد مناسب آنها، نقش محافظتی داشته و به ترمیم سلولهای آسیب دیده ازAKI  و تحریک پاسخهای ایمنی در برابر مهاجمان خارجی کمک می کنند. بنابراین، تیم تحقیق اعتقاد داشت كه حضور این دو پروتئین در اهداكنندگان مرحوم ممكن است نشانگر آن باشد كه كلیه ها به احتمال زیاد از آسیب یا عفونت بهبود می یابند.

دکتر Chirag Parikh، مدیر بخش نفرولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز و نویسنده ی ارشد این مطالعه گفت: ما مشخص کردیم که اگر نسبت غلظت این دو پروتئین، در نمونه ی ادرار یک فرد اهدا کننده ی متوفی بطور دقیق اندازه گیری شود و کمتر یا مساوی با 3 باشد، کلیه های آن شخص مناسب ترین برای پیوند هستند و شانس بیشتری برای سالم ماندن و عملکرد طولانی تر بعد از عمل دارند.

در این مطالعه، 1298 اهدا کننده و 2430 گیرنده شرکت داشتند. در کل 322 اهدا کننده ی متوفی (25 درصد) علائمAKI داشتند. دریافت کنندگان برای مدت زمان متوسط ​​4 سال پس از عمل پیگیری شدند تا هرگونه نارسایی یا فوت پس از پیوند مشخص شود.

محققان می گویند که برای تأیید استفاده از نسبت uromodulinبه osteopontin، به عنوان یک ابزار بالینی برای ارزیابی به موقع و دقیق کلیه ها برای پیوند، مطالعات دیگری لازم است.

دکتر Parikh، گفت: ما تخمین می زنیم كه با استفاده از این استراتژی، پس از تأیید، سالانه می توان از تعداد کلیه های رد شده برای پیوند کاست و چند هزار اندام مناسب برای پیوند به این مجموعه اضافه كرد.

او افزود: افزایش تعداد کلیه های اهدایی، به دستیابی به هدف the Advancing American Kidney Health initiative، که یک دستورالعمل ریاست جمهوری در سال 2019 با هدف مضاعف کردن تعداد کلیه های موجود برای پیوند تا سال 2030 است، کمک می کند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20200818/Ratio-of-two-proteins-in-urine-could-help-identify-deceased-donor-kidneys-suitable-for-transplant.aspx